Arytmia - nieregularna praca serca, powstaje w skutek nieprawidłowego wytwarzania bodźców w układzie rozrusznikowym lub z przyczyny zaburzonego przewodzenia bodźców elektrycznych w obrębie serca. Mamy kilka nazw określających zaburzenia rytmu serca w tym arytmia, dysrytmia, niemiarowość serca. Charakterystyczne uczucie towarzyszące Badania kliniczne oceniające kinetykę wchłaniania niektórych popularnych leków przeciwbólowych (np. paracetamolu) czy nadciśnieniowych (lizynoprylu, metoprololu) stosowanych wraz z Trulicity nie wykazały istotnych zmian. Dulaglutyd nie wykazuje także interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi. Cztery główne objawy to: Duszność - to najczęstszy wczesny objaw zatrzymania akcji serca. Wystąpił u 41 proc. pacjentów, w porównaniu do 22 proc. w grupie kontrolnej. Zdaniem lekarzy to jedyny objaw istotnie powiązany z tym zdarzeniem. Ból w klatce piersiowej - dotyczy jednej trzeciej osób, które przechodzą zatrzymanie krążenia Obrazowymi badaniami serca są tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny serca lub naczyń wieńcowych. Tomografia wymaga podania w postaci dożylnego zastrzyku kontrastu radiologicznego, który zacieniuje naczynia i jamy serca. Na tej podstawie lekarz zobaczy nieprawidłowości budowy serca lub zwężenia w naczyniach wieńcowych. Holter to nazwa badania wykonywanego u pacjentów, u których występują dolegliwości związane z sercem - jest narzędziem wykorzystywanym w diagnostyce chorób i zaburzeń pracy mięśnia sercowego. W praktyce wyróżnia się dwa rodzaje badań: holter ciśnieniowy oraz holter EKG. Urządzenie umożliwia zarejestrowanie różnych zaburzeń Leczenie ADHD u dorosłych jest wieloaspektowe i dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta. W pierwszej kolejności oferuje się psychoedukację, która pomaga pacjentom zrozumieć zaburzenie i radzić sobie z jego objawami. Ważne jest również uwzględnienie ewentualnych innych zaburzeń współwystępujących, które mogą wymagać Wskazania, zagrożenia i życie po. Data aktualizacji: 5 października 2023. Autor: Olga Tomaszewska. Kardiowersja to zabieg, dzięki któremu zostaje przywrócony prawidłowy rytm serca. Jest ona przeprowadzana głównie u osób ze stwierdzonym migotaniem przedsionków. Z reguły nie stanowi zagrożenia dla chorego. Jest to stan, w którym bicie serca jest przyspieszone i wynosi ponad 100 uderzeń na minutę. Ten rodzaj częstoskurczu jest odpowiedzią organizmu na duży stres czy nadmierny wysiłek fizyczny. Tachykardia serca jest niebezpieczna, gdy pojawia się bez przyczyny. Zaburzenia rytmu serca. Choroby układu krążeniowego i sercowo-naczyniowego należą do jednych z najbardziej niebezpiecznych i zagrażających zdrowiu pacjentów. Nieleczone schorzenia mogą nawet prowadzić do zgonu. Istnieje wiele zaburzeń pracy serca. Jednym z nich jest nieprawidłowy rytm mięśnia sercowego. Schorzenie to nazywane jest Przewlekła niewydolność serca (ang. chronic heart failure, łac. insufficientia cordis chronica) – jest to postępujący zespół objawów, który wynika ze zmniejszonej pojemności minutowej serca (ilości krwi pompowanej w jednostce czasu) w stosunku do zapotrzebowania tkanek. Względnie odpowiednia pojemność minutowa utrzymywana jest 8MJh. Uszkodzenia i regeneracja występują naturalnie w obwodowym układzie nerwowym. Jeśli równowaga tych dwóch procesów jest zaburzona, np. przez choroby przewlekłe, lub powstaje w wyniku uszkodzenia mechanicznego, a regeneracja nerwów jest zaburzona, uszkodzenie nerwów może prowadzić do neuropatii obwodowej. Uszkodzenie nerwów może mieć jedną przyczynę, natomiast w wielu przypadkach, szczególnie w tych z przebiegiem przewlekłym, jest to kilka przyczyn, które wpływają na taki stan rzeczy. Przyczyny takie jak skaleczenie, rozciąganie, drgania, ucisk, niedokrwienie, stany zapalne, alkoholizm, zaburzenia metaboliczne (np. cukrzyca) lub podejmowane zabiegi medyczne, np. chemio- lub radioterapia czy zabiegi chirurgiczne, przyczyny genetyczne i niedobory mikroelementów, witamin bądź innych składników odżywczych mogą mieć istotny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego oraz jego składowych, czyli włókien nerwowych. Dlatego odpowiednio zaplanowane interwencje, które podejmuje człowiek, będą istotnym czynnikiem wpływającym zarówno na zapobieganie zaburzeniom włókien nerwowych, jak i na przywracanie ich sprawności w przypadku uszkodzeń. Jednym z elementów, które warto rozpatrzyć w przypadku zaburzeń pracy włókien nerwowych, jest dobrze dobrana suplementacja, której głównym celem będzie wspieranie przewodnictwa nerwowego oraz przyspieszenie regeneracji uszkodzonych nerwów. Dopóki uszkodzenia są mniejsze niż 50%, można zakładać, że właściwie prowadzona rehabilitacja połączona z odpowiednim stylem życia, czyli stosowną dietą (w tym wypadku absolutnie chodzi o dietę śródziemnomorską, czyli o sporą podaż kwasów NNKT, dużą podaż białka oraz wysoką podaż owoców i warzyw bogatych w naturalne antyoksydanty), będzie najlepszym wyborem. Jednak czasami ten wybór może być niewystarczający do wykonania całej pracy i przyda się go wesprzeć celowaną suplementacją. Na jakiej suplementacji się skupić? Niektóre składniki odżywcze mogą odgrywać rolę w konserwacji funkcji nerwów i ich zdrowia, a także w regeneracji uszkodzonej tkanki nerwowej. Jednym z czynników istotnie wpływających na funkcjonowanie układu nerwowego jest neurotrofina BDNF, czyli neurotroficzny czynnik pochodzenia mózgowego, który wpływa na przeżycie, wzrost i funkcje, zapewniając stabilizację synaps i regulując funkcje synaptyczne wraz z aksonami i dendrytycznymi rozgałęzieniami w ośrodkowym układzie nerwowym. Czynnik neurotroficzny pochodzenia mózgowego pełni funkcję ochronną w przeżywalności neuronów po uszkodzeniach i wiele badań wskazuje, że to właśnie on jest najlepszym kandydatem do miana swoistego bodyguarda nerwów. BDNF bierze czynny udział w pobudzaniu neurogenezy, czyli procesu powstawania nowych neuronów. Wspiera również przetrwanie istniejących neuronów i stymuluje wzrost, regenerację i tworzenie nowych neuronów i Soplówka jeżowata Suplementy, na które warto zwrócić uwagę, to cała gama produktów, które będą działać stymulująco na produkcję wspomnianej wcześniej neurotrofiny. Grzywa lwa, czyli Lion’s Mane – soplówka jeżowata, to grzyb, który dzięki zawartości hericeriny i erinaciny stymuluje produkcję BDNF oraz wpływa na mielinizację neuronów, czyli tworzenie niezbędnych dla przekaźnictwa neuronalnego osłonek mielinowych. Witaminy z grupy B Kolejnymi składowymi odgrywającymi bardzo istotną rolę w kontekście odpowiedniej pracy neuronów i układu nerwowego są witaminy z grupy B. Wykazują one działanie neuroprotekcyjne, przeciw ostremu i przewlekłemu bólowi związanemu z uszkodzeniem neuronów. Wykazano, że te witaminy mogą mieć działanie synergistyczne, które może prowadzić do wytwarzania endogennych czynników neurotroficznych, które poprawiają naprawę nerwów. Witaminy z grupy B są skuteczne w przewodzeniu nerwowym, budowie aksonów, syntezie neuroprzekaźników i stymulacji poprzez różne szlaki sygnałowe. Właściwości rekonstrukcyjne kompleksu B w nerwach mogą ułatwiać przywrócenie funkcji nerwów po ich uszkodzeniach. Kompleks witamin z grupy B wzmacnia BDNF, o którym była mowa wyżej. Witamina B1 jest kluczowym koenzymem biorącym udział w metabolizmie węglowodanów, które są głównym źródłem energii dla włókien nerwowych. Z tiaminy uzyskujemy pirofosforan tiaminy, który jest niezbędny do zasilania pirogronianu w metabolizmie energii, co prowadzi do powstania ATP. Co więcej, sam pirofosforan może działać jako przeciwutleniacz chroniący nerwy przed uszkodzeniem oksydacyjnym. Badania wykazują, że zastosowanie witaminy B1 przekłada się na wzrost prędkości przewodzenia nerwowego. Witamina B6 jest poniekąd neuroprzekaźnikiem biorącym udział w funkcjonowaniu układu nerwowego i niezbędną witaminą do produkcji związków hormonopodobnych. Jej niedobory lub nadmierne zużycie (np. poprzez nadmierną stymulację CUN) powodują neuropatię i mogą zaburzać prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Suplementacja witaminą B6 łagodzi objawy neuropatii i eliminuje powikłania, takie jak ból i drętwienie. W modelu szczurzym witamina B6 przeciwdziałała niszczącemu nerwy działaniu nadmiernego uwalniania glutaminianu, które jest ważnym mechanizmem uszkodzenia neuronów w niektórych chorobach neurologicznych. Kliniczne dowody na funkcję regeneracyjną można uzyskać z badań pacjentów z zespołem cieśni nadgarstka, w którym leczenie witaminą B6 zwiększało prędkość przewodzenia nerwów czuciowych, a tym samym zmniejszało objawy kliniczne. Witamina B12 (kobalamina) jest koenzymem zaangażowanym w wiele kluczowych szlaków metabolicznych w ludzkim organizmie, takich jak lipidy, węglowodany i białka. Badania przeprowadzone na witaminie B12 wykazały pozytywny wpływ metylokobalaminy i witaminy B12 na proces mielinizacji poprzez zwiększenie ekspresji zasadowego białka mieliny, co przyspieszało ten proces. W przypadku doboru witamin z grupy B warto wybierać produkty bazujące na wersjach zmetylowanych oraz dobierać działanie celowane, poprzedzone odpowiednio przeprowadzoną diagnostyką. Kwas alfa-liponowy Jednym z suplementów, na które również warto zwrócić uwagę, szczególnie że najczęściej jest on utożsamiany z działaniem regulującym gospodarkę cukrową, jest ALA – kwas alfa-liponowy. ALA oprócz tego, że wspomaga insulinowrażliwość, jest silnym antyoksydantem oraz może wspierać regulację pracy nerwów. Badania na grupie cukrzyków wykazały, że stosowanie ALA w dawce 600 mg dziennie przez 16 tygodni doprowadziło do zmniejszenia takich objawów jak piekący ból i parestezje. Co więcej, stosowanie leków przeciwbólowych doraźnych (w celu złagodzenia bólu) było mniejsze w grupie leczonej ALA. Zatem badanie to wykazało, że ALA łagodził objawy neuropatyczne, jednocześnie zmniejszając stosowanie leków ratunkowych u pacjentów z cukrzycą typu 2 z objawową polineuropatią. Inne badania, przeprowadzone na grupie 72 pacjentów, wykazały znaczące zmniejszenie objawów neuropatycznych przez obniżenie wyników NSS (neuropathy system score), SPNSQ (Subjective Peripheral Neuropathy Screen Questionnaire) i DN4 (douleur neuropathique) w dniu 40. w porównaniu z wartościami wyjściowymi. Wskaźniki BPI, NPSI i SDS w zakresie niepełnosprawności związanej z pracą, życiem społecznym i życiem rodzinnym również uległy znacznemu obniżeniu. Co więcej, 50% pacjentów oceniło swój stan zdrowia jako „lepszy” lub „znacznie lepszy” po podaniu kwasu alfa-liponowego. Wydaje się więc, że 600 mg kwasu ALA dziennie może być dobrym wsparciem dla lepszego funkcjonowania układu nerwowego oraz zmniejszenia dolegliwości związanych z neuropatiami. Kwasy omega-3 Ostatnim, a jednocześnie kolejnym bardzo istotnym punktem wsparcia dla układu nerwowego są kwasy tłuszczowe omega-3, szczególnie EPA oraz DHA. Między innymi dlatego właśnie dieta śródziemnomorska jest tak dobrym wyborem jako element wsparcia. Coraz więcej badań opisuje korzyści zdrowotne związane z kwasem dokozaheksaenowym (DHA), który jest jednym z najważniejszych członków rodziny kwasów tłuszczowych omega-3. DHA jest kluczowym składnikiem błon neuronalnych w miejscach przekazywania sygnału w synapsie, co sugeruje, że jego działanie jest niezbędne dla funkcjonowania mózgu. Wykazano, że kwasy tłuszczowe omega-3 przeciwdziałają niektórym pogorszeniom wynikającym z uszkodzenia mózgu i urazu rdzenia kręgowego. W tych procesach DHA może przyczyniać się do wspomagania płynności błony synaptycznej, podnoszenia poziomu BDNF, zmniejszania stresu oksydacyjnego oraz regulacji sygnalizacji komórkowej. W szczególności kwasy tłuszczowe omega-3 wykazały zdolność do odwracania skutków urazowego uszkodzenia mózgu poprzez stabilizację poziomów układów ważnych dla promowania homeostazy energetycznej i zmniejszania stresu oksydacyjnego, wpływającego na pracę mózgu oraz układu nerwowego. Ze względu na nieefektywność ludzkiego organizmu w wytwarzaniu niezbędnych kwasów tłuszczowych DHA ich odpowiednia suplementacja jest niezwykle ważna dla powodzenia strategii rehabilitacyjnych po uszkodzeniu układu nerwowego. Ogólnie rzecz biorąc, kwasy tłuszczowe omega-3 mają ogromny potencjał neuroprotekcyjny, pomagając przeciwdziałać skutkom urazów neurologicznych. Kolejną ważną sprawą dla zdrowia naszych nerwów jest regulacja stresu oksydacyjnego. Stres oksydacyjny jest czynnikiem wpływającym w sposób negatywny na procesy starzenia, funkcje kognitywne, możliwości regeneracyjne oraz wpływa na rozwój chorób – takich jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwory czy rozwój chorób neurodegeneracyjnych. Witamina E Jedną z najsilniejszych witamin dostępną w naszym arsenale antyoksydantów jest witamina E. Zwiększa porządek upakowania lipidów błonowych, co pozwala na ściślejsze upakowanie błony, a tym samym większą stabilność komórek. W 2011 roku Howard i in.... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź Najnowsze badania dowodzą, że śmierć bliskiego członka rodziny bezpośrednio związana jest ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności u osób z niewydolnością serca. Ryzyko to jest największe w przeciągu pierwszych siedmiu dni po stracie. Autor: Getty Images Prawie 6,2 mln osób w Stanach Zjednoczonych zmaga się z niewydolnością serca. Niestety, liczba ta z roku na rok wzrasta. Stres ma niekorzystny wpływ na pracę serca i przyczynia się do wzrostu śmiertelności, a utrata członka rodziny jest jednym. Z poważniejszych źródeł stresu jakiego możemy doświadczyć. Badania naukowe wykazały, że osoby, które doświadczyły śmierci bliskiego członka rodziny narażone są na większe ryzyko śmiertelności będącej wynikiem niewydolności serca (HF). Poradnik Zdrowie: depresja Niewydolność serca a silny stres „Badania wykazały, że depresja, lęk i niskie wsparcie społeczne, wraz ze zwiększoną ilością stresu mogą pogorszyć funkcję serca i związane są z gorszymi wynikami u osób z niewydolnością serca" – mówi dr Suzanne Steinbaum, kardiolog i wolontariusz American Heart AssociationTrusted Source. Najnowsze badanie kierowane przez dr Krisztinę László z Karolinska Institute w Sztokholmie wykazało związek między utratą bliskiego członka rodziny a zwiększonym ryzykiem śmiertelności z powodu HF występującym po śmierci dziecka, partnera, wnuka i rodzeństwa, ale nie po śmierci rodzica. Badania są jednoznaczne W badaniu przeanalizowano zapisy pacjentów pochodzące z lat 2000-2018 ze szwedzkiego rejestru niewydolności serca oraz dane z lat 1987-2018 ze szwedzkiego rejestru pacjentów. Do badania włączono prawie 500 000 osób zmagających się z niewydolnością serca. Informacje o przyczynie i dacie śmierci pochodziły z Rejestru Przyczyn Zgonów. W trakcie badania 12 proc. uczestników doświadczyło utraty bliskiego członka rodziny, a dokładnie dziecka, małżonka lub partnera, wnuka, rodzeństwa lub rodzica, podczas trwającej średnio 3,7 lat obserwacji. 383 674 pacjentów z niewydolnością serca zmarło. Żałoba a ryzyko niewydolności serca Największe ryzyko śmiertelności zaobserwowano po stracie partnera (20 proc.) lub rodzeństwa (13 proc.). Badacze zaobserwowali również 10 proc. zwiększone ryzyko śmiertelności po śmierci dziecka i 5 proc. zwiększone ryzyko po stracie wnuka. Zauważono także, że ryzyko śmiertelności wzrastało, gdy zmarł więcej niż jeden członek rodziny, a związek żałoby ze śmiertelnością osób z HF był większy u osób powyżej 75. roku życia. „W przeprowadzonym badaniu stwierdziliśmy, że utrata bliskiego członka rodziny, czyli jedno z najpoważniejszych źródeł stresu jakiego można doświadczyć, wiąże się ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności w niewydolności serca" - mówi dr Suzanne Steinbaum. Ważne by o siebie dbać Wyniki jednego z pierwszych badań w tej dziedzinie są niezwykle ważne w kontekście samoopieki osób z niewydolnością serca będących żałobie. „Wyniki badania mogą wymagać zwiększonej uwagi ze strony członków rodziny, przyjaciół i zaangażowanych specjalistów dla pacjentów z niewydolnością serca w żałobie, szczególnie w okresie krótko po stracie" – powiedziała dr László. Przyczyny i objawy niewydolności serca Niewydolność serca to poważny stan, w którym serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi do narządów organizmu. Dochodzi do zmniejszenia wydolności wysiłkowej. Do najczęstszych przyczyn niewydolności serca należą: Nadciśnienie tętnicze, Choroba niedokrwienna serca, Wady zastawek serca, Zaburzenie rytmu serca, Zapalenie mięśnia serca, Nadmierne spożywanie alkoholu. Co powinno zaniepokoić? Objawy niewydolności serca to: Osłabienie, szybkie męczenie się, Obrzęki, powiększony obwód brzucha, Duszność pojawiająca się w spoczynku lub po wysiłku, Suchy kaszel. "Osoby z niewydolnością serca muszą być świadome zwiększonego ryzyka śmiertelności po stracie członka rodziny. Posiadanie tej wiedzy może pomóc w opracowaniu strategii ochrony siebie i swojego serca poprzez zaplanowanie wizyt u lekarzy, znalezienie wsparcia społecznego w tym trudnym czasie oraz zapewnienie, że nadal będą monitorować i dbać o siebie, zwłaszcza w trakcie procesu żałoby" – mówi Dr Steinbaum. Najnowsze badania przeprowadzone przez lekarzy w Stanach Zjednoczonych wykazały, że u osób z zaburzeniami psychicznymi występuje wyższe ryzyko chorób serca w młodym wieku. Ma to wpływ na długość życia tych osób. Na zaburzenia psychiczne cierpi ok. 6 proc. Amerykanów. Do najczęściej występujących chorób należy schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa. Schizofrenia Schizofrenia to choroba zaliczana do tzw. psychoz, czyli grupy chorób psychicznych, których znakiem rozpoznawczym jest występowanie poważnych zaburzeń w postrzeganiu rzeczywistości. Objawy choroby pojawiają się zazwyczaj we wczesnej młodości, między 18. a 25. rokiem życia. Do najczęstszych objawów należą: trudności w prawidłowej ocenie rzeczywistości, problemy w zapanowaniu nad własnymi emocjami i zachowaniem, urojenia i omamy, izolacja od ludzi, niechęć do wykonywania jakichkolwiek czynności i obowiązków. Choroba afektywna dwubiegunowa Choroba afektywna dwubiegunowa powoduje skrajne wahania nastroju, w tym emocjonalne wzloty zwanie manią i upadki, czyli depresje. Rozpoznawana jest najczęściej u osób w wieku 20-30 lat. Chorują na nią zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Do objawów manii należą: znaczne podwyższenie nastroju, euforia, nadpobudliwość, wzrost aktywności psychoruchowej i siły życiowej. Faza depresji objawia się z kolei: obniżonym nastrojem, spadkiem energii życiowej, przygnębieniem, zaniżoną samooceną. Jaki jest związek między chorobą psychiczną a ryzykiem chorób serca? Związek między poważną chorobą psychiczną a ryzykiem chorób serca jest złożony. Naukowcy z The New School w Nowym Jorku badali jakie czynniki przyczyniają się do zwiększenia ryzyka tej choroby u osób z zaburzeniami psychicznymi. Pod uwagę brali: palenie tytoniu, otyłość, cukrzycę, dysproporcje związane z dochodami i dostępem do opieki medycznej. Lekarze stwierdzili, że wszystkie z wymienionych czynników zwiększają ryzyko wystąpienia chorób serca i chorób sercowo-naczyniowych u osób z zaburzeniami psychicznymi. „Jednym z powodów naszej pracy było podniesienie świadomości ze strony klinicystów, zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i klinicystów zdrowia psychicznego, że zwiększone ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych jest realne i jest widoczne już u młodych dorosłych z poważną chorobą psychiczną" – powiedział dr MCWelling Todman, z The New School w Nowym Jorku. Młodzi dorośli ze schizofrenią, chorobą afektywną dwubiegunową są o 25 proc. bardziej narażeni na wysokie ryzyko chorób sercowo-naczyniowych w porównaniu z rówieśnikami bez poważnej choroby psychicznej. Żyją też średnio o 10 -20 lat krócej niż ich rówieśnicy. Eksperci zalecają, aby te osoby już w młodym wieku były badane pod kątem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Czytaj też:Depresja – choroba cywilizacyjna. Przyczyny, objawy, leczenie