Jak tłumaczy resort sprawiedliwości zmiana przepisów jest spowodowana często nieuzasadnionym kierowaniem przez prokuratury do sądów wniosków o zastosowanie tymczasowego aresztowania, jak też faktem, że średnio w trzech przypadkach na cztery Polska przegrywa przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka sprawy ze skarg polskich Co do zasady zarówno aresztowany , jak i osadzony (odbywający karę po wyroku) mogą pracować. Nie jest jednak tajemnicą, że aresztowani rzadziej uzyskają taką możliwość niż skazani. Jest tak dlatego, że przy areszcie priorytetem jest zapewnienie przez służbę więzienną, aby aresztowany nie miał kontaktu ze światem zewnętrzny. Terminy umów. Przepis dotyczy umów zawartych na czas nieokreślony (bezterminowych), jak i umów zawartych na czas określony (terminowych). Warunkiem zastosowania do umów terminowych jest wskazanie, że umowa zawarta na czas określony trwałaby nadal w chwili zgłoszenia przez pracownika swojego powrotu do pracy (po uprawomocnieniu się wyroku uniewinniającego lub orzeczenia Jest oskarżony o przestępstwo z art 207 kk-znęcanie,przemoc w rodzini Skocz do zawartości. Dyskusja ogólna; NARZECZONY W ARESZCIE,CO ROBIĆ??? - Rafał Trzaskowski wreszcie będzie musiał się odnieść do tej sprawy. Bo w jego ocenie nie ma żadnej afery śmieciowej, korupcyjnej. To, że jego sekretarz przebywa w areszcie tymczasowym i ma postawione zarzuty przyjęcia blisko 5 mln zł, w ogóle go nie rusza. Jego zdaniem to nie dotyczy warszawskiego samorządu - powiedział w Polskim Radiu 24 dziennikarz Piotr Nisztor. W tym tygodniu małżonka mojego aresztowanego klienta spytała: – Jak długo mój mąż może przebywać w areszcie? Nie chcąc pani martwić stwierdziłem, że po trzech miesiącach należy wypuścić osobę aresztowaną na wolność. Jedno zastrzeżenie, o ile sąd nie przedłuży aresztu na dalszy okres 3 miesięcy… – No dobrze… Temat został wyczerpany – pomyślałem. Moja Mianowicie, utworzono internetową wyszukiwarkę osób poszukiwanych listem gończym. Obecnie wyszukiwarka jest ogólnie dostępna pod adresem: https://poszukiwani.policja.pl/. Baza jest aktualizowana i uzupełniana o nowe listy gończe. Warto dodać, że sam fakt braku figurowania w powyższym rejestrze, nie należy traktować “jako pewnik”. Sąd podczas orzekania w sprawie tymczasowego aresztu odrzucił świadków obrony, materiał dowodowy zgromadzony przez śledczych wydawał się na tyle jednoznaczny, że „mocno uprawdopodabniał” obecność w trakcie napaści 17-latka. To idealnie pokazuje że w zasadzie z dupy można człowieka wsadzić do aresztu tymczasowego. 9. W systemie wFirma.pl istnieje możliwość generowania formularza Z-3a dla osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenie. Należy go przekazać do ZUS, w przypadku, gdy zleceniobiorca za czas niezdolności do pracy chce otrzymywać zasiłek. Oczywiście, aby otrzymanie takiego świadczenia było możliwe konieczne jest podleganie dobrowolnemu Dwóch podejrzanych o udział w zabójstwie 19-letniego Miłosza B. spędzi najbliższy czas w tymczasowym areszcie. Dwóch pozostałych zatrzymanych po przesłuchaniu zostało zwolnionych. 2YURct. Tymczasowe aresztowanie jest jednym z najuciążliwszych środków zapobiegawczych. W jakich przypadkach sąd może zastosować ten środek? Oprócz kontaktu telefonicznego, przepisy dopuszczają osobisty i korespondencyjny kontakt z osobą tymczasowo aresztowaną. Od lipca 2015 r. doprecyzowano przepisy w zakresie kontaktu z osobą tymczasowo aresztowaną. Do 30 czerwca 2015 roku osoby tymczasowo aresztowane nie miały możliwości korzystania z telefonu oraz innych środków łączności przewodowej i bezprzewodowej (np. faks, telefon komórkowy). W obecnym stanie prawnym istnieje taka możliwość, jednakże pod pewnymi warunkami. Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich, brak określenia maksymalnego czasu tymczasowego aresztowania jest niezgodny z konstytucją oraz Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Tymczasowe aresztowanie można zastosować jedynie w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania (wyjątkowo celu zapobiegnięcia popełnieniu ciężkiego przestępstwa). Stosowanie aresztu musi zapobiegać realnym obawom ucieczki, ukrywania się lub matactwa. Areszt może zabezpieczyć tok postępowania karnego w stosunku do osoby, która nie ma stałego miejsca pobytu w Polsce lub takiej, której grozi surowa kara (przy zbrodniach i najcięższych przestępstwach) lub zachodzi obawa, że dana osoba popełni ciężkie przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu. W obecnym stanie prawnym brak jest określenia maksymalnego okresu trwania aresztowania tymczasowego w postępowaniu karnym. Dnia 20 listopada tego roku przepisami wprowadzającymi tak szeroką dowolność w stosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania zajął się Trybunał Konstytucyjny. Oskarżony tymczasowo aresztowany może porozumiewać się ze swym obrońcą podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie. Zgodę musi wyrazić prokurator. Areszt wydobywczy to pojęcie, które nie znajduje uregulowania w żadnym z obowiązujących przepisów procedury karnej lub też ogólnie prawa. Pojęcie to jednak zostało sformułowane przez media i uczestników procesu na tle poszczególnych spraw sądowych. Pojęcie zagrożenia surową karą można rozumieć dwojako – w sensie potocznym oraz w sensie prawniczym. W sensie potocznym to po prostu obawa, że sąd wymierzy oskarżonemu wysoką (jak dla niego karę). W sensie prawnym pod pojęciem surowej kary rozumie się karę nie niższą niż 3 lata pozbawienie wolności. Jest to jedna z przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania. Kodeks postępowania karnego określa warunki (przesłanki) zastosowania aresztu tymczasowego oraz warunki jego rozpatrywania. Konstrukcja określenia czasu trwania aresztu w toku postępowania karnego zawiera określenie pewnych reguł czasu trwania aresztu, ale też i wyjątki, których stosowanie sprawia, że de facto brak jest ustawowo określonych górnych granic czasowych stosowania tymczasowego aresztowania. Regulacje kodeksu postępowania karnego określają warunki (przesłanki) zastosowania aresztu tymczasowego oraz warunki jego rozpatrywania. Konstrukcja określenia czasu trwania aresztu w toku postępowania przygotowawczego – dochodzenia lub śledztwa – pozornie zawiera pewne “graniczne punkty” ich trwania, ale też wyjątki od tych reguł. Wyjątki te są o tyle ciekawe, że nie określają górnego pułapu czasu trwania tymczasowego aresztu. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania podejrzanego jest środkiem tzw. ostatecznej konieczności (tzw. ultima ratio) i powinien być stosowany w wyjątkowych przypadkach i wyłącznie na czas naprawdę niezbędny. Kodeks postępowania karnego reguluje zasady trwania tymczasowego aresztowania, przy czym (co jest wysoce problematyczne) nie określa jednoznacznie górnych norm czasu trwania takiego aresztu. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Obawa tzw. “matactwa” to jedna z przesłanek tymczasowego aresztowania. Jedną z przesłanek zastosowania aresztu tymczasowego (ujętą przez ustawodawcę wprost jako “wyjątkowa”) jest sytuacja, w której zachodzi obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie umyślnej zbrodni lub występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza, gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Obawa ukrywania się lub ucieczki sprawcy to jedna z przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania. Zastosowanie tymczasowego aresztowania zawsze należy do sądu, niezależnie od tego czy postępowania karne jest na etapie postępowania przygotowawczego czy też na etapie postępowania sądowego. Jak powinno “wyglądać” postanowienie o tymczasowym aresztowaniu danej osoby? Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Środki zapobiegawcze stosuje się w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego (np. uniemożliwiają oskarżonemu ucieczkę lub tzw. “mataczenie” w sprawie) a także wyjątkowo – w celu zapobiegnięcia popełnieniu nowego przestępstwa. Przepisy procedury karnej regulują szczegółowo warunki ich stosowania. Należy podkreślić, iż ustawodawca polski stworzył całą szeroką gamę środków zapobiegawczych. Tymczasowe aresztowanie jest jedynym izolacyjnym środkiem zapobiegawczym w polskiej procedurze karnej. Jednocześnie (co oczywiste) – jego stosowanie wiążę się z największą ilością dolegliwości dla oskarżonego/podejrzanego. Z uwagi na to, ustawodawca ustalił, iż instytucja tymczasowego aresztu ma być stosowana wyjątkowo, jako środek ostateczny – wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie spełnią swoich funkcji. Zgodnie z konstytucyjną zasadą prawa do obrony – oskarżony lub podejrzany ma prawo do obrony, w tym ma prawo do posiadania obrońcy. Uprawnienie to istnieje również na etapie orzekania przez sąd o tymczasowym aresztowaniu. Trzeba jednak dodać, iż w istocie istnieją pewne obostrzenia (czy też trudności) związane z realizacją takiego prawa. W toku całego postępowania karnego aż do jego prawomocnego zakończenia (a nawet czasem – aż do rozpoczęcia wykonywania kary) mogą być stosowane tzw. środki zapobiegawcze. Środki te stosują organy prowadzące postępowanie i na ich decyzje służy podejrzanemu (lub oskarżonemu) zażalenie. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego podejrzany (lub oskarżony) może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego. W postępowaniu sądowym wszystkie środki zapobiegawcze stosuje sąd. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego oskarżony może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego. Zgodnie z treścią kodeksu postępowania karnego podejrzany (oraz oskarżony) może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztu lub zamianę zastosowanego środka zapobiegawczego w postaci aresztu na inny środek np. poręczenie majątkowe. W postępowaniu przygotowawczym środki zapobiegawcze generalnie stosuje prokurator, za wyjątkiem tymczasowego aresztowania, o którym decyduje sąd. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego podejrzany może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Zasada ta dotyczy wszystkich środków zapobiegawczych, nie tylko aresztu tymczasowego. Środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania to środek, który powinien być stosowany wyjątkowo i tylko wówczas, gdy inne środki zapobiegawcze nie zdołają wypełnić swojej funkcji. Ustawodawca w kodeksie postępowania karnego przyjął kontrowersyjną przesłankę stosowania tymczasowego aresztowania w postaci grożącej oskarżonemu (lub podejrzanemu) surowej kary. Zgodnie z kodeksem postępowania karnego na sądzie lub prokuratorze (zależnie od tego kto prowadzi obecnie sprawę) spoczywa obowiązek zawiadomienia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osoby, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia rezygnuje. Wobec oskarżonego można zastosować tymczasowe aresztowanie. Areszt ten jest nazywany prewencyjnym bądź ochronnym. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje osobom niepełnosprawnym i tym, które ukończyły 75 lat, jeżeli jest ona niezdolna do samodzielnej egzystencji. Osoba taka nie otrzyma jednak zasiłku, jeżeli przebywa w miejscu, które zapewnia jej całodobowe utrzymanie. Mój mąż został tymczasowo aresztowany przez prokuraturę. Nie mam z nim żadnego kontaktu – nie mogę się spotkać, zadzwonić ani odwiedzić w areszcie – podobno wymaga tego dobro śledztwa. Co mogę zrobić? Tymczasowe aresztowanie stanowi najbardziej dolegliwy ze znanych polskiej procedurze karnej środków zapobiegawczych. Jest jedynym środkiem izolacyjnym, który powinien być stosowany w wyjątkowy sytuacjach, w których inne łagodniejsze środki zapobiegawcze nie mogą spełnić należycie swych zadań. Kodeks karny wykonawczy wprost dopuścił możliwość stosowania tymczasowego aresztowania wobec skazanych odbywających karę pozbawienia wolności. Wspomniany akt normatywny określa także dokładnie prawa i obowiązki tymczasowo aresztowanych jednocześnie odbywających karę pozbawienia wolności. Karanie dyscyplinarne tymczasowo aresztowanych reguluje Kodeks karny wykonawczy. Wskazany typ odpowiedzialności ma duże znaczenie praktyczne dla osadzonych, ponieważ w sposób bezpośredni wpływa na ich warunki bytowe w areszcie śledczym. Kodeks karny wykonawczy zawiera zamknięty katalog kar dyscyplinarnych. Polskie prawo karne wykonawcze odrębnie reguluje zasady kontaktów osób tymczasowo aresztowanych ze światem zewnętrznym. Regulacje zostały ustanowione w celu zapewnienia możliwości realizacji celów środka zapobiegawczego, jakim jest zabezpieczenie prawidłowego toku procesu. Tymczasowe aresztowanie może być stosowane jedynie na mocy postanowienia sądu, na które zarówno podejrzanemu (oskarżonemu) jak i jego obrońcy służy zażalenie. Tymczasowe aresztowanie może być stosowane jedynie w przypadku wystąpienia ściśle określonych w kodeksie postępowania karnego okoliczności. Kodeks karny wykonawczy szczegółowo reguluje problem rozmieszczania tymczasowo aresztowanych w aresztach śledczych. Jednocześnie przepisy dotyczące wskazanego problemu odnajdziemy w rozporządzeniach Ministra Sprawiedliwości. Karanie dyscyplinarne tymczasowo aresztowanych od nowelizacji z 2003 roku reguluje Kodeks karny wykonawczy. Poprzednio zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej tymczasowo aresztowanych były określone w regulaminie wykonywania tymczasowego aresztowania. Wskazany typ odpowiedzialności ma duże znaczenie praktyczne dla osadzonych. W sposób bezpośredni bowiem wpływa na ich warunki bytowe w areszcie śledczym. Polskie prawo wykonawcze przewiduje możliwość fakultatywnego odroczenia wykonania kary pozbawiania wolności przez sąd. Dla zastosowania wymienionej instytucji podstawowe znaczenie mają okoliczności dotyczące osoby samego skazanego. Przepisy modyfikują także zasady odraczania wykonania kary na korzyść kobiet ciężarnych oraz matek sprawujących opiekę nad dzieckiem do lat trzech po porodzie. Ogólne procedury określające zasady rozmieszczania tymczasowo aresztowanych w aresztach śledczych doznają uszczerbku w sytuacjach gdy osadzonym ma być osoba zakwalifikowana jako stwarzająca poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa aresztu. Zastanawiałeś się jak wyglądają pierwsze dni w areszcie? Co czuje osoba aresztowana? Jak diametralnie zmienia się postrzeganie świata przez osobę aresztowaną? Jakie ma prawa i obowiązki w nowym miejscu pobytu? Do napisania tego wpisu zainspirowała mnie historia młodej kobiety – Angeliki (na potrzeby bloga imię zmienione:-). Otóż Angelikę aresztowano w piątek. Jej rodzina dopytywała mnie drobiazgowo : „co teraz dzieje się z naszą córką?” Postaram się przybliżyć Ci jak wygląda zakwaterowanie w areszcie i pierwsze dni pobytu. Od momentu, gdy nieszczęśnik usłyszy w sądzie: „SĄD POSTANOWIŁ…… ZASTOSOWAĆ WOBEC ANGELIKI ********* ŚRODEK ZAPOBIEGAWCZY W POSTACI TYMCZASOWEGO ARESZTOWANIA NA OKRES 3 MIESIĘCY tj. do dnia……”. NAKAZ DOPROWADZENIA To dokument sporządzany przez sąd zaraz po ogłoszeniu sentencji postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. Następnie nakaz jest wręczany policjantom konwojującym osobę aresztowaną na posiedzenie. Właśnie z tym dokumentem policjanci i podejrzany udają się do, zazwyczaj najbliższego, wskazanego w nakazie doprowadzenia aresztu śledczego. EWIDENCJA i DEPOZYT Po przybyciu do aresztu, pani Angelika była w pierwszej kolejności w dziale ewidencji /nie koniecznie osobiście/. Tam musiała podać wszystkie swoje dane osobowe, włącznie z uprzednią karalnością i informacją czy ciąży na niej obowiązek alimentacyjny. Ponieważ pobyt w areszcie wiąże się z ograniczeniem swobody funkcjonariusze służby więziennej odebrali Angelice wszystkie przedmioty, pieniądze i dokumenty jakie miała przy sobie. Otóż osoba aresztowana może rozporządzać tymi przedmiotami, ale po uprzednim złożeniu ich do depozytu. MIEJSCE POBYTU JAWNE Na żądanie pani Angeliki administracja aresztu śledczego musi powiadomić o miejscu jej pobytu osobę najbliższą albo inną osobę, stowarzyszenie, organizację lub instytucję, a także obrońcę. CELA PRZEJŚCIOWA Pani Angelika, jako że nie miała na szczęście możliwości wcześniej zwiedzać aresztu od środka, kierowana jest do tzw. celi przejściowej. W konsekwencji pierwsze 14 dni pobytu w areszcie pani Angelika spędzi w specjalnych warunkach. Okres pobytu w celi przejściowej może być skrócony. Cela przejściowa nie jest izolatką, z reguły są to cele dwu osobowe. Zapytasz co się robi w celi przejściowej? Mianowicie służba więzienna i zatrudnieni w areszcie psychologowie monitorują i kategoryzują zachowanie nowoprzybyłej. Takiego aresztowanego poddaje się wstępnym badaniom lekarskim, zabiegom sanitarnym oraz zapoznaje z regulaminem tymczasowego aresztowania i porządkiem wewnętrznym aresztu śledczego. CELA WŁAŚCIWA Po okresie przejściowym panią Angelikę umieszczą w celi jednoosobowej lub wieloosobowej. Kryteriami doboru miejsca jej pobytu jest głównie zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego i odizolowania aresztowanej od informacji ze i do świata zewnętrznego. Co ciekawe, w celach wieloosobowych wyznacza się tzw. starszego celi. Otóż jest to osoba mająca informować przełożonych funkcjonariusz SW o potrzebach sanitarnych i bytowych osadzonych. CO MOŻE PANI ANGELIKA Aresztowana ma prawo posiadać w celi: dokumenty związane z postępowaniem, którego jest uczestnikiem i artykuły żywnościowe i wyroby tytoniowe i środki higieny osobistej i przedmioty osobistego użytku, zegarek, listy oraz fotografie członków rodziny i innych osób bliskich i przedmioty kultu religijnego i materiały piśmiennicze i osobiste notatki oraz książki, prasę i gry świetlicowe dostarczone za pośrednictwem administracji aresztu śledczego. Normą staje się również korzystanie z telewizora lub radia w celi. Tym nie mniej na ich posiadanie wymagana jest zgoda dyrektora aresztu śledczego. APELE W aresztach śledczych przeprowadza się dziennie apel poranny i wieczorny, w trakcie którego ustala się w szczególności stan liczbowy tymczasowo aresztowanych. ZAKUPY Tymczasowo aresztowana ma prawo co najmniej dwa razy w miesiącu dokonywać zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz innych artykułów dopuszczonych do sprzedaży w areszcie śledczym, za środki pieniężne pozostające do jej dyspozycji w depozycie. Pierwsze zakupy pani Angelika będzie mogła dokonać w terminie do 3 dnia roboczego od przybycia do aresztu. CIEPŁE KĄPIELE KONTAKT ZE ŚWIATEM ZEWNĘTRZNYM O widzeniach z aresztowanym możesz poczytać w tych wpisach: KTO MOŻE UZYSKAĆ WIDZENIE Z ARESZTOWANYM oraz WNIOSEK O WIDZENIE Z TYMCZASOWO ARESZTOWANYM. Kwestie dotyczące rozmów telefonicznych z aresztowanymi opisałem w tym miejscu: TELEFON OD ARESZTOWANEGO oraz WNIOSEK O ZGODĘ NA KORZYSTANIE Z TELEFONU PRZEZ ARESZTOWANEGO. ZWOLNIENIE Z ARESZTU Po upływie okresu czasu wskazanego w postanowieniu sądu o zastosowaniu aresztu tymczasowego należy należy wypuścić na wolność osobę aresztowaną. Przy zwolnieniu z aresztu śledczego pani Angelice zwrócone zostaną, za pokwitowaniem, znajdujące się w depozycie dokumenty, pieniądze, przedmioty wartościowe i inne przedmioty. Dodatkowo otrzyma ona świadectwo zwolnienia z aresztu śledczego. Ponadto otrzyma zaświadczenie o zatrudnieniu (o ile pani Angelika podejmie zatrudnienie). Natomiast w kwestiach lekarskich uzyska informacje o aktualnych wynikach lekarskich badań diagnostycznych oraz kartę informacyjną z przeprowadzonego leczenia szpitalnego (jeżeli z niego skorzystałaby). Jeżeli będzie wymagała leczenia – otrzyma również skierowanie do specjalisty lub do szpitala. ZWOLNIENIE Z ARESZTU NIE WSTRZYMUJE PROCESU KARNEGO Natomiast, gdy osoba aresztowana nie ma tak jak pani Angelika ustanowionego przez rodzinę obrońcy, sugeruje zwrócić się o ustanowienie obrońcy z urzędu. Jak to zrobić? Polecam Ci wpis na ten temat: WNIOSEK O USTANOWIENIE OBROŃCY Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 604 199 306e-mail: ms@ Krystian S. z towarzyszami został zatrzymany przez podczas transakcji sprzedaży 10 kg kokainy i 30 kg amfetaminy. Los chciał, że wrodzona ostrożność i przenikliwość Krystiana tym razem nie zadziałała. Zaprzyjaźnił się z niewłaściwymi (jak dla niego) osobami pracującymi dla Policji. To oni skontaktowali go z potencjalnymi nabywcami jego „towaru”. Po drugiej stronie transakcji, jak się okazało, byli operacyjni policjanci z CBŚP. Grupa Krystiana S. była rozpracowywana od dwóch lat… W konsekwencji Krystian S. trafił na sankcję. Pierwotnie sąd zastosował tymczasowe aresztowanie na okres 3 miesięcy. Problem Krystiana polega na tym, że 3 miesiące upłynęły dwa lata temu. Ponadto Krystian wolałby odbywać karę niż trwać na sankcji, która wiąże się z drastyczniejszymi ograniczeniami. Jaka jest różnica pomiędzy aresztem a odbywaniem kary możesz doczytać w tym miejscu: PO RAZ PIERWSZY W ARESZCIE i PO DRUGIEJ STRONIE LUSTRA… JAK DŁUGO JESZCZE Za pierwszym razem areszt tymczasowy może być zastosowany na okres 3 miesięcy. Trzy miesiące liczone są od chwili zatrzymania. Co więcej jeżeli w tym okresie prokurator nie zakończy postępowania przygotowawczego to może wystąpić do sądu z wnioskiem o przedłużenie trwania aresztu. Przepisy przewidują, że łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania wówczas nie może przekroczyć 12 miesięcy. Wówczas to znaczy w postępowaniu prokuratorskim. No dobra powiesz: „Przecież zdarzają się areszty dłuższe niż rok, a prokurator jeszcze nie wniósł aktu oskarżenia„. Zgadza się. W sprawach wieloosobowych i wielowątkowych regułą jest stosowanie długich, ponad rocznych, aresztów tymczasowych. Między innymi taką jest sprawa Krystiana S. i członków jego grupy przestępczej handlującej narkotykami, bronią i ludźmi. PROKURATOR PRZEKAZUJE SPRAWĘ SĄDOWI Gdy wreszcie prokurator sporządzi akt oskarżenia i złoży go w sądzie nad celowością stosowania tymczasowego aresztowania czuwa już tylko sąd rozpoznający sprawę. W rezultacie odpowiednie przepisy upoważniają do przedłużenia aresztu tymczasowego wobec Krystiana na dalszy okres, który łącznie ze stosowanym wcześniej aresztem nie może przekroczyć 2 lat. W tym czasie powinien zapaść wyrok , przynajmniej przed Sądem I instancji. Co się stanie, gdy dwuletni okres stosowania aresztu tymczasowego upłynął a wyroku brak (tak jak w sprawie Krystiana S.)? SĄD PRZEKAZUJE SPRAWĘ SĄDOWI W takiej sytuacji sąd, do którego wpłynął akt oskarżenia – jeżeli widzi konieczność przedłużenia aresztu (tak, przepisy pozwalają na stosowanie aresztu przekraczającego dwa lata!!!) – wydaje postanowienie o przekazaniu sprawy sądowi apelacyjnemu z wnioskiem o przedłużenie trwania areszt tymczasowego. W rezultacie sąd apelacyjny może przedłużyć stosowanie aresztu na dalszy okres…. Zapytasz: jak długi jest ten „okres”? Odpowiadam:…. tak długi, jak uzna sąd apelacyjny. Po prostu przepisy procedury karnej ( tj. kodeks postępowania karnego) stanowią, że: Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 i 3 może dokonać sąd apelacyjny… Nie jest sprecyzowane na jak długo można wówczas przedłużyć areszt. KLOPS 🙁 Nadzieją dla Krystiana jest tylko jedno. Mianowicie kolejne przedłużenie aresztu – ponad dwa lata – wymaga zaistnienia konkretnych przesłanek: jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego; czynnościami zmierzającymi do ustalenia lub potwierdzenia tożsamości oskarżonego; wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, albo; celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego. SŁOWO NA ZAKOŃCZENIE Tak sobie myślę, że Krystian S. nie musiałby roztrząsać tematu długości stosowania aresztowania, gdyby nie sprzedawał narkotyków funkcjonariuszom CBŚP albo gdyby w ogóle ich nie sprzedawał… Jeżeli nie jesteś członkiem grupy przestępczej, jak Krystian S., to raczej nie musisz się obawiać tak długiego tymczasowego aresztowania. Natomiast jeżeli już działasz w grupie przestępczej to ten wpis może być dla Ciebie przydatny. W każdym przypadku pomocna może się okazać pomoc obrońcy. ___________________________________________ Zachęcam Cię do kontaktu ze mną, gdybyś potrzebował informacji lub pomocy: tel.: 0048 604 199 306 whatsapp: 0048 604 199 306 e-mail: ms@ instagram: @ formularz: ********************************************************* Kilka wpisów o tematyce obrońcy możesz odnaleźć poniżej: OBROŃCA OSOBY ARESZTOWANEJ WNIOSEK O USTANOWIENIE OBROŃCY ARESZTOWANI RZADZIEJ POROZMAWIAJĄ Z OBROŃCĄ ARESZT: NIE Z KORONAWIRUSEM Polecam Ci również mój podcast „Krąg przestępstwa” oraz podcast prowadzony wspólnie z adw. Danielem Anweilerem Anatomia przestępstwa: #10 OBROŃCA OSOBY ARESZTOWANEJ #9: ARESZT POLICYJNY I SĄDOWY #8 TALON NA PACZKĘ DO ARESZTU ŚLEDCZEGO #7 ŚWIADEK KORONNY #2 ZAŻALENIE NA ARESZT Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 604 199 306e-mail: ms@ Tymczasowe aresztowanie ma zabezpieczać, poprzez izolację aresztanta, prawidłowy tok postępowania karnego. Osadzony ma bardzo ograniczone prawa. Jego prywatna korespondencja podlega kontroli. Telefonowanie i widzenia możliwe są tylko za zgodą sądu lub prokuratury. By poznać najważniejsze uprawnienia osoby tymczasowo aresztowanej i jego bliskich warto sięgnąć po kodeks karny wykonawczy (skrót: kkw). Tymczasowemu aresztowaniu poświęcony jest rozdział XV tego kodeksu, czyli art. 207 i kolejne. Według kkw tymczasowe aresztowanie, które wykonuje się w aresztach śledczych, służy przede wszystkim zabezpieczeniu prawidłowego toku postępowania karnego (art. 207 kkw). A zatem areszt ma na celu zapobieżenie - w sytuacji realnego zagrożenia - zachowaniom osoby oskarżonej lub podejrzanej o dokonanie przestępstwa, które mogłyby utrudniać prowadzenie postępowania. Sytuacja osoby w areszcie tymczasowym jest podobna, ale nie tożsama z osobami już skazanymi i odbywającymi w więzieniu karę pozbawienia wolności. Tymczasowo aresztowany ma prawo, bezzwłocznie po osadzeniu go w areszcie śledczym, zawiadomić o miejscu swojego pobytu osobę najbliższą albo inną osobę, stowarzyszenie, organizację lub instytucję, a także swojego obrońcę (art. 211. § 2 kkw). W przypadku zaś, gdy aresztowanym jest cudzoziemiec - wówczas ma on ponadto prawo powiadomić właściwy urząd konsularny, a w razie braku takiego urzędu – właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne swojego kraju. Rzecz jasna aresztowany nie może posiadać w areszcie środków łączności, urządzeń technicznych służących do rejestrowania i odtwarzania informacji, sprzętu komputerowego, a także, poza depozytem, przedmiotów i dokumentów, które mogą utrudniać prawidłowy tok postępowania karnego. Korzystanie z wyżywienia, środków leczniczych i higieny otrzymywanych spoza aresztu możliwe jest jedynie za zgodą sądu lub prokuratury oraz za zgodą dyrektora aresztu. Paczki z żywnością czy odzieżą podlegają kontroli i nie mogą zawierać np. produktów własnej roboty, opakowań szklanych czy takich, których nie można skontrolować bez ich naruszenia. Widzenie co najmniej raz w miesiącu Osadzony w areszcie ma prawo do co najmniej jednego widzenia w miesiącu z osobą najbliższą. Jeśli jednak zachodzi uzasadniona obawa, że widzenie zostanie wykorzystane:1) w celu bezprawnego utrudnienia postępowania karnego,2) do popełnienia przestępstwa, w szczególności podżegania do przestępstwa- wówczas sąd lub prokurator może wydać zarządzenie o odmowie wyrażenia zgody na widzenie tymczasowo aresztowanego z osobą najbliższą. Na takie zarządzenie można wnieść zażalenie do sądu, który je wydał, a gdy odmowę wydał prokurator - wówczas pisemne zażalenie należy złożyć do prokuratora nadrzędnego. Widzenia odbywają się pod nadzorem funkcjonariusza Służby Więziennej i w czasie jego trwania nie jest możliwy bezpośredni kontakt osadzonego z osobą odwiedzającą (bezpośredni kontakt możliwy jest tylko za zgodą sądu lub prokuratora). Kontrola korespondencji Korespondencja wychodząca i przychodząca aresztanta tymczasowego co do zasady podlega kontroli (zatrzymaniu, cenzurze lub nadzorowi) przez sąd lub prokuraturę. Niekontrolowana jest tylko korespondencja z pełnomocnikiem osadzonego (adwokatem lu radcą prawnym), a także Rzecznikiem Praw Obywatelskich, Rzecznikiem Praw Dziecka oraz organami ochrony praw człowieka (taką korespondencję przesyła się bezpośrednio do adresata, czyli aresztowanego). Rozmieszczenie w areszcie Tymczasowo aresztowani powinni być rozmieszczani w areszcie śledczym w sposób zapobiegający ich wzajemnej demoralizacji (art. 212. § 1 kkw). Kodeks mówi, że w szczególności należy oddzielać niekaranych od uprzednio odbywających karę pozbawienia wolności oraz młodocianych od dorosłych. Rozmieszczenie osadzonych w areszcie ma też uwzględniać: zalecenia lekarskie, psychologiczne i rehabilitacyjne, potrzebę kształtowania właściwej atmosfery wśród tymczasowo aresztowanych oraz konieczność zapobiegania samoagresji i popełnianiu przestępstw w czasie aresztowania. Opuszczenie zakładu karnego pod konwojem Co do zasady opuszczanie aresztu przez osadzonego nie jest możliwe. Istnieją jednak okoliczności, gdy aresztant może uzyskać zgodę na kilkudniowe opuszczenie aresztu. Dyrektor zakładu karnego może udzielić osadzonemu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego pod konwojem funkcjonariusza Służby Więziennej, osoby godnej zaufania lub samodzielnie, na czas nieprzekraczający 5 dni, w celu odwiedzenia poważnie chorego członka rodziny, uczestnictwa w pogrzebie członka rodziny oraz w innych wypadkach szczególnie ważnych dla skazanego (art. 141a. § 1 kkw). Takie opuszczenie wymaga jednak zgody prokuratora lub sądu. Gdy okres aresztowania dobiegnie końca, wówczas administracja aresztu śledczego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca zamieszkania albo do szpitala lub innego miejsca leczenia, jeśli jest to niezbędne (art. 211. § 5 kkw). Warto też pamiętać, że każdorazowe użycie przymusu bezpośredniego lub broni względem tymczasowo aresztowanego jest bezzwłocznie zgłaszane prokuratorowi lub sądowi. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy ( 1997 nr 90 poz. 557) Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję