Trening na zdrowy kręgosłup. Coraz więcej osób zmaga się z wadami postawy. Wszystko przez siedzący tryb życia. Jeździmy samochodem, potem pracujemy przed komputerem, a nasze plecy cierpią. Sprawdź, jakie ćwiczenia wzmocnią kręgosłup. Lek. Tomasz Budlewski. Proszę koniecznie ponownie udać się do lekarza ortopedy i powiedzieć o Rehabilitacja i bezpieczne ćwiczenia po urazie w rejonie palców dłoni, śródręcza i nadgarstka. Złamanie kości śródręcza. Przykłady ćwiczeń z przedmiotami dom Rehabilitacja po złamaniu nogi trwa zazwyczaj od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od stopnia złamania i indywidualnych potrzeb pacjenta. Proces rehabilitacji obejmuje różne rodzaje ćwiczeń i terapii, które mają na celu przywrócenie pełnej sprawności i siły mięśniowej oraz zapobieganie ewentualnym powikłaniom. Dr n. med. Maciej Kasparek Ortopeda , Kraków. 74 poziom zaufania. Szanowany Panie, zastosowany rodzaj leczenia (zachowawcze - unieruchomienie w opatrunku gipsowym lub operacyjne) wymaga odpowiednich wskazań. Śródstawowe złamania kości tworzących staw łokciowy należą zawsze do poważnych uszkodzeń, ponieważ bardzo często prowadzą Występuje częściej w wieloodłamowych złamaniach nadkłykciowych niż jako uraz izolowany przy uderzeniu głowy kości promieniowej w główkę kości ramiennej przy zgiętym łokciu. Po złamaniu główka stanowi wolne ciało chrzęstno-kostne w stawie. Wymaga zespolenia przy dużym fragmencie i usunięcia fragmentu małego. Ortopedia Zakładanie gipsu Złamanie nogi Ból nogi Noga. Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. 82 poziom zaufania. witam, ból może utrzymywac się do miesiąca. Rehabilitacja zależy od stopnia złamania, rodzaju złamania oraz procesu gojenia. Od kilku tygodni do kilku miesięcy. Jestem po przeskrętarzowym złamaniu kości udowej.Zastosowano zespolenie DHS i śruby derotacyjne.W sierpniu lekarz stwierdził u mnie martwicę kości, ale nie zaproponował leczenia farmakologicznego ani operacyjnego.Moje pytanie to: czym grozi taki stan oraz czy lekceważenie tego będzie miało jakieś nieodwracalne skutki.Nadmieniam że Prowadzi to do bólu pleców. Warto wstać,przejść się. Zredukujemy wtedy dolegliwości bólowe kręgosłupa. Lek. Tomasz Budlewski. 79 poziom zaufania. Jeżeli nie ma Pan objawów pod postacią bólu / obrzęku itp to proszę kierować się zaleceniami lekarza badającego. Bez badania tylko tyle mogę powiedzieć. Złamanie kości łódeczkowatej - przyczyny, objawy i leczenie • Noga w gipsie - usztywnienie nogi, utrudnienia, zdjęcie gipsu • Złamanie Collesa - przyczyny, objawy i leczenie • Nastawienie kości - przygotowanie, opis zabiegu, postępowanie po zabiegu, rehabilitacja • Złamanie ręki • Kość strzałkowa - budowa, funkcje Złamanie kości łódeczkowatej – postępowanie rehabilitacyjne Kamil Klupiński 26 maja 2021 15 min. czytania Pobierz Artykuł Z praktyki gabinetu Otwarty dostęp Podczas codziennej aktywności ruchowej często dochodzi do różnego rodzaju wypadków. Zwłaszcza kończyny górne ze względu na swoją budowę są podatne na liczne urazy. pJlB. Podczas upadku do przodu i typowego podparcia się dłonią o podłoże może dojść do poważnego urazu jakim jest złamanie kości łódeczkowata jest jedną z wielu kości tworzących nadgarstek. Leży ona w pierwszym z dwóch szeregów kości nadgarstka, po stronie kciuka. Złamanie kości łódeczkowatej jest zdecydowanie najczęstsze wśród złamań kości nadgarstka. Zdarza się głównie u młodych osób, podczas uprawiania sportu (narty, rower, rolki, sporty drużynowe)..Najważniejszym objawem złamania kości łódeczkowatej jest ból w okolicy tej kości, czyli u podstawy kciuka. Ból nasila się przy uciskaniu tej okolicy, a także przy ruchach nadgarstka. Może również pojawić się obrzęk i zasinienie tej okolicy. Często uraz ten jednak nie powoduje jednak zbyt dużych dolegliwości. Może nie wystąpić wydatny obrzęk, ból może być przez dłuższy czas na poziomie akceptowalnym dla Pacjenta, zazwyczaj też nie widać zewnętrznej deformacji nadgarstka. Wtedy diagnostyka tej kontuzji może być utrudniona, ponieważ często obraz na zdjęciu RTG nie jest jednoznaczny. W takiej sytuacji postawienie prawidłowej diagnozy sprawia trudności. WskazaniaKość łódeczkowata jest słabo ukrwiona i niektóre złamania, nawet te nieprzemieszczone, powinny być od razu leczone operacyjnie. W przypadku nieprzemieszczonych złamań, zlokalizowanych w dobrze ukrwionym obszarze kości, można zastosować leczenie zachowawcze. Polega ono na całkowitym unieruchomieniu nadgarstka na okres 6-12 przemieszczone złamania kości łódeczkowatej kwalifikują się do leczenia i kwalifikacja do zabieguW trakcie konsultacji ze specjalistą ortopedą przeprowadzany jest wywiad, badanie fizykalne i ocena stanu klinicznego nadgarstka. Lekarz zleca wykonanie na miejscu badań z zakresu diagnostyki obrazowej – każdorazowo jest to badanie RTG (często w celu porównania prześwietla się także zdrową rękę). W wielu przypadkach wynik pierwszego badania RTG nie jest wiążący i dopiero dalsza diagnostyka może wykluczyć lub potwierdzić złamanie. Zlecone może być powtórne badanie RTG za 7–14 dni, wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego – od razu lub również po 7–14 zebraniu i przeanalizowaniu wszystkich wyników, lekarz ortopeda przedstawia Pacjentowi plan leczenia. Po zakwalifikowaniu do zabiegu odbywa się konsultacja anestezjologiczna i wykonywane są niezbędne badania laboratoryjne krwi. ZABIEG – złamanie kości łódeczkowatej rehabilitacja 6–12tygodni „Powyższe wartości są czasem normatywnym, tzn. czasem planowanym i uśrednionym najczęściej występującym u Pacjentów”. Przygotowanie do zabieguProsimy o zapoznanie się z ogólnymi dokumentami dotyczącymi zabiegów ZOBACZPrzebieg zabieguZabieg operacyjny wykonywany jest przez zespół lekarzy na sali operacyjnej przy użyciu zestawu specjalistycznych narzędzi i implantów oraz aparatu RTG pozwalającego na precyzyjną repozycje odłamów kostnych. Operacja jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym lub w znieczuleniu splotu ramiennego, czyli lokalnym znieczuleniu operowanej kończyny. Chirurg wykonuje cięcie skóry, o długości kilku centymetrów, zlokalizowane ponad złamaniem. Lokalizacja i długość nacięcia uzależniona jest od rodzaju złamania i procedury jaką należy wykonać. Po precyzyjnym nastawieniu odłamów kostnych, zostają one zespolone za pomocą odpowiednich implantów. Obecnie najczęściej jest to zespolenie tytanową śrubą lub płytą i kilkoma śrubami. Chirurg planując operacje a także w trakcie zabiegu, dobiera rodzaj implantu, indywidualnie do każdego przypadku złamania. Po operacji ranę skóry zamyka się szwami, które zostają usunięte po około 10-14 dniach. Po zabieguW zależności od rodzaju złamania i stabilności zespolenia, po zabiegu operacyjnym może zostać zalecone częściowe unieruchomienie operowanej kończyny. Zazwyczaj po operacji zespolenia złamania kości łódeczkowatej na okres kilku tygodni zaleca się stosowanie ortezy. Orteza zabezpiecza miejsce zespolenia kości i dzięki niej można kontrolować zakres ruchów w nadgarstku, czasami rękę umieszcza się też na temblaku. Zazwyczaj w pierwszych dniach po chirurgicznym zespoleniu złamania możliwe jest rozpoczęcie ćwiczeń ruchowych nadgarstka (co nigdy nie jest możliwe podczas leczenia nieoperacyjnego). W niektórych przypadkach, na okres pierwszych 2-3 tygodni od operacji, może zostać zalecone pełne unieruchomienie etapem leczenia operacyjnego jest rehabilitacja przeprowadzona pod nadzorem doświadczonego fizjoterapeuty, połączona z samodzielnymi ćwiczeniami wykonywanymi w zazwyczaj trwa od 6 do 12 tygodni i opiera się przede wszystkim na kinezyterapii, czyli wykonywaniu ćwiczeń leczniczych. W początkowej fazie rehabilitacji najlepiej wykonywać z terapeutą delikatne ćwiczenia bez obciążania chorej kończyny (ćwiczenia w odciążeniu, izometryczne, rozciągające oraz pobudzające stymulację nerwowo-mięśniową). Rehabilitant powinien prowadzić również terapie manualną nadgarstka. Stopniowo wprowadza się ćwiczenia oporowe wzmacniające siłę mięśniową, poprawiające stabilizację, elastyczność tkanek miękkich oraz propriocepcję, czyli czucie stawu w przestrzeni. Na końcu stosuje się ćwiczenia całej kończyny górnej, zwiększające siłę mięśniową i poprawiające dynamikę ruchów wszystkich kości łódeczkowatej niosą ryzyko trwałego braku zrost (czyli powstania tzw. stawu rzekomego) przekraczające 50%. Lekarze wykonujący zabieg lek. med. Krzysztof Onaczyszyn Specjalista Ortopeda Traumatolog dr n. med. Henryk Noga Specjalista Ortopeda Traumatolog dr n. med. Adam Pierzchała Specjalista Ortopeda Traumatolog lek. med. Mariusz Smolik Specjalista Medycyny SportowejSpecjalista Ortopeda Traumatolog Kość łódeczkowatą łamie się podczas silnego uderzenia lub upadku i niewłaściwego podparcia. Dlatego kość łódeczkowata najczęściej łamie się w okolicy nadgarstka. Niezmiernie rzadko przytrafia się to dzieciom. Najczęściej kość łódeczkowatą łamią sobie osoby w wieku 10-70 lat. Osoby w wieku ok. 30 lat są w tym zbiorze zdecydowanie największą grupą. Złamania te nie występują praktycznie w ogóle u dzieci oraz osób starszych. W grupie ryzyka są przede wszystkim mężczyźni: pracujący fizycznie, jeżdżący na motocyklach oraz aktywnie uprawiający sport. Kość łódeczkowata jest zdecydowanie największą kością szeregu bliższego nadgarstka. Tuż obok niej znajduje się: kość promieniowa, księżycowata i trójgraniasta. Jej ułożenie sprawia, że jej rola w kinematyce nadgarstka jest bardzo duża. Przenosi większość sił z ręki na przedramię, ale uczestniczy też w prostowaniu i zgięciu ręki, praktycznie w każdej płaszczyźnie. Przyczyny złamania kości łódeczkowatej Do złamania może dojść zarówno przez mechanizmy rozciągające jak i kompresyjne. Uraz pośredni, przytrafiający się podczas gwałtownego zgięcia grzbietowego, polega na pociąganiu silnych elementów więzadłowych przylegających do kości. Następstwem tego jest złamanie awulsyjne, czyli spowodowane przez oderwanie części kości przez więzadła lub ścięgna, które wręcz wyrywają je z poprzedniego miejsca. Czym innym jest uraz bezpośredni, który jest następstwem upadku na dłoń zgiętą w nadgarstku pod kątem 95-100 stopni. W przypadku zgięcia poniżej 90 stopni złamie się kość przedramienia. Poza tym zakresem dochodzi najczęściej do złamania kości łódeczkowatej, a jego miejsce determinuje kąt zgięcia. Objawy złamania kości łódeczkowatej Jak przy większości złamań, najpierw pojawia się ból, który jest szczególnie silny podczas ruchu. W tym wypadku największy jest podczas próby chwytania. Charakterystyczny jest też ucisk w okolicy kciuka, w miejscu nazywanym „tabakierką anatomiczną”. To przestrzeń, którą można zaobserwować podczas wychylenia dłoni w przeciwnym kierunku do kciuka, który jednocześnie mocno prostujemy. Przy złamaniu kości łódeczkowatej w tym miejscu może też powstać krwiak i obrzęk. Objawów – nawet jeśli nie są przesadnie dokuczliwe – nie można jednak bagatelizować. Jeśli nie podejmiemy szybkiego leczenia, mogą pojawić się powikłania. Jednym z największych są zaburzenia ukrwienia w obrębie dłoni i ręki, co może wpłynąć na znacznie dłuższy okres leczenia. Leczenie złamania kości łódeczkowatej Najbardziej istotna jest szybka diagnoza, która ma kluczowy wpływ na to, jak szybko podjęte zostanie leczenie oraz jak skuteczne będzie. W jej postawieniu pomoże badanie przedmiotowe oraz zdjęcie rentgenowskie, które rozwieje wszelkie wątpliwości wobec stopnia i miejsca złamania kości łódeczkowatej. Ręka będzie w gipsie przez okres 6-7 tygodni, ale w tym czasie nie wolno dopuścić do zaniku mięśni, więc rehabilitację podejmuje się jeszcze przed zdjęciem opatrunku. W zachowaniu sprawności ręki pomogą ćwiczenia izometryczne oraz ipsilateralne. Dzięki nim wytwarza się napięcie mięśnia poprzez ruch w innej części ciała. Sam zrost kości przyspieszy pole magnetyczne niskiej częstotliwości. Czasami rekomenduje się też wstawienie tak zwanej śruby Herberta. Czym jest złamanie ręki w nadgarstku? Złamania nadgarstka należą do jednych z najczęściej występujących uszkodzeń tego rodzaju w obrębie kończyn górnych. Złamania ręki w nadgarstku najczęściej dotyczą osób starszych, z towarzyszącą im osteoporozą (zmniejszoną gęstością kości) oraz podczas niesprzyjających warunków pogodowych (pierwszy śnieg, ulewy, przymrozki). Wtedy też dochodzi do zmniejszenia uwagi oraz stabilności gruntu pod nogami. Złamania mogą być stabilne (niewymagające nastawienia) i niestabilne (w wyniku pojawienia się wielu odłamów). Odłamy w przypadku złamania kości promieniowej mogą kierować się: grzbietowo (złamanie nadgarstka Collesa), w kierunku dłoniowym (złamanie nadgarstka typu Smitha). Jakiej okolicy dotyczą złamania nadgarstka? Nadgarstek zbudowany jest z 8 malutkich kości nadgarstka ułożonych w 2 rzędy oraz z dwóch kości przedramienia: kości promieniowej i łokciowej, których dalsze końce połączone są z dalszą częścią ręki. Złamania najczęściej dotyczą końca dalszego kości promieniowej i łokciowej oraz kości łódeczkowatej. Kto jest podatny na złamania w obrębie nadgarstka? Podatni na złamania są wszyscy, aczkolwiek u osób starszych, które ulegają upadkom na ręce, ta podatność jest większa. Związane jest to ze zmniejszoną koordynacją i reakcjami równoważnymi oraz zmniejszoną wytrzymałością kości. Złamania w nadgarstku również dotyczą osób młodych, aczkolwiek złamanie musi mieć znacznie większą energię uderzenia bądź upadku. Złamanie nadgarstka – objawy Jeżeli zachowana jest ciągłość powłok skórnych i żaden z elementów kostnych nie wystaje poza obręb ciała (złamania otwarte), to nie jesteśmy gołym okiem rozpoznać złamania kości nadgarstka. Podczas samego upadku może być słyszalny trzask lub pęknięcie. Występują objawy dodatkowe (nierównoznaczne ze złamaniem), należą do nich: ból (podczas ruchomości w obrębie ręki, palców), ból palpacyjny, obrzęk, zwiększona temperatura w okolicy nadgarstka. Z czasem ręka może być zasiniona w wyniku przerwania ciągłości naczyń krwionośnych i wylewem krwi poza światło naczynia, jednakże ten objaw występuje z kilkudniowym opóźnieniem. Najważniejszym objawem złamania nadgarstka jest upośledzona czynność ręki z towarzyszącym bólem. Jak rozpoznać złamanie nadgarstka? Chociaż istnieją dodatkowe objawy złamań nadgarstka (z przemieszczeniem i bez) to żaden diagnosta nie jest w stanie postawić 100% diagnozy bez wykonania badania obrazowego. Każde złamanie winno być poddane badaniu rentgenowskiemu (RTG) bądź w przypadku niejednoznacznych wyników nawet tomografii komputerowej (TK) lub badaniu rezonansem magnetycznym (MRI). Rzadko spotykamy w diagnostyce obrazowej złamań w nadgarstku badanie USG. Leczenie złamania nadgarstka Leczenie zależy tak naprawdę od stabilności danego złamania. Pierwszym celem, jaki terapeuta i lekarz chcą wspólnie osiągnąć to pełny zrost kostny. Pełny zrost kostny musi być przy zachowanej geometrii stawów. Wszystko zależy od charakteru uszkodzenia. W przypadku złamania nadgarstka z przemieszczeniem część odłamów jest stabilizowanych podczas zabiegu operacyjnego za pomocą drutów i płytek, które po spełnieniu swojej stabilizacyjnej funkcji operator może, ale nie musi wyjąć z ręki. Uzyskanie prawidłowej geometrii stawów nadgarstka jest kluczowe dla osiągnięcia pełnego zakresu ruchomości w obrębie ręki. W celu wytworzenia bezpiecznego środowiska dla uzyskania pełnego zrostu kostnego po złamaniu nadgarstka lekarz decyduje się na opatrunek gipsowy. Często zadawane pytanie brzmi: Jeżeli mam złamanie nadgarstka, jak długo gips powinien stabilizować uszkodzony obszar? Najczęściej pacjenci noszą go przez kilka tygodni. Czas leczenia opatrunkiem gipsowym jest różny i zależny od typu i stabilności złamania, chorób współistniejących oraz wieku pacjenta. Wynosi on od 4-8 tygodni, a czasem nawet więcej. Decyzję o długości leczenia opatrunkiem gipsowym podejmuje lekarz. Czy można wspomóc leczenie nadgarstka, mając rękę w gipsie? W okresie kiedy pacjent ma unieruchomioną w opatrunku gipsowym rękę, można włączyć program usprawniania, wykorzystując do tego celu pole magnetyczne. Działając na wszystkie elementy znajdujące się w obrębie aparatu, pobudza ono komórki ciała do regeneracji, a tym samym przyspiesza zrost kostny. Jest to bezpieczna forma terapii dla osób, które chcą przyspieszyć proces rehabilitacji i szybciej włączyć zabiegi terapii manualnej oraz dla osób, których zrost kostny jest utrudniony i rozciągnięty w czasie. Zapraszamy po poradę. W zależności od wskazań i rodzaju złamania nadgarstka możemy pokazać ćwiczenia instruktażowe – jak w bezpieczny sposób ćwiczyć mając rękę w opatrunku gipsowym, przeprowadzając ćwiczenia kontralateralne bądź ipsilateralne. Czy proces leczenia złamania kości nadgarstka jest zakończony w momencie zdjęcia opatrunku gipsowego? Zdecydowanie nie. Ręka po kilkutygodniowym unieruchomieniu ma zazwyczaj ograniczony zakres ruchomości, zmniejszoną siłę mięśniową (ręka wydaje się być mniejsza). Upośledzona zostaje jej funkcja – przedmioty typu kubek, talerz stają się nad wyraz ciężkie. Osoby, które osiągnęły pełny zrost kostny po złamaniu kości łódeczkowatej lub promieniowej, wymagają natychmiastowej rehabilitacji, polegającej na szybkim uruchomieniu stawów przy wykorzystaniu technik manualnych. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka Pełny zrost kostny i zdjęty opatrunek gipsowy to zielone światło dla fizjoterapeuty do dalszego usprawniania pacjenta po złamaniu kości nadgarstka. Niezależnie od tego czy stabilizacja wewnętrzna (płytki, druty) jest wyciągnięta bądź na stałe pozostawiona w ręce pacjenta, należy rozpocząć pod okiem fizjoterapeuty rehabilitację. Terapia manualna w przypadku złamania nadgarstka polega na manualnym (jak sama nazwa wskazuje) opracowaniu okolicznych tkanek, stawów, mięśni tak, by jak najszybciej usprawnić rękę pacjenta, przywracając jej możliwie pełny zakres ruchomości i siłę mięśniową. Dodatkowo pacjent zawsze dostaje ćwiczenia po złamaniu nadgarstka, które sumiennie i regularnie musi wykonywać dla utrzymania efektów pracy fizjoterapeuty oraz dla dalszego usprawnienia ręki. Jeżeli chodzi o naszą placówkę, wykonujemy szereg zabiegów z zakresu fizykoterapii takich jak: laser, pole magnetyczne, jonoforeza z wapnem, ultradźwięki, krioterapia. Mają one za zadanie przyśpieszyć gojenie się tkanki kostnej – odżywiając je, usuwając produkty przemiany materii w wyniku toczących się w złamanym miejscu procesów leczniczych. Zajmujemy się pełną rehabilitacją po złamaniu kości nadgarstka. Należy pamiętać, że uzyskanie pełnego zrostu kości nie jest równoznaczne z uzyskaniem kondycji kości takiej jak sprzed paru tygodni. Kość po zdjęciu opatrunku gipsowego jest znacznie słabsza i podatna na ponowne złamanie, dlatego tak ważne jest rozpoczęcie rehabilitacji. Nie każde złamanie jest takie samo, a więc nie każde leczenie jest rozciągnięte na okres paru tygodni. Bywają sytuacje gdy w sytuacji bez powikłań (np. zespół Sudecka albo uszkodzenia nerwów obwodowych) oraz bez chorób współistniejących (osteoporoza, cukrzyca) leczenie może zakończyć się w 10 dniach. W trudniejszych przypadkach, np. złamania nadgarstka z przemieszczeniem, całość może zająć dużo więcej czasu. Niemniej jednak program rehabilitacji podejmują Państwo wspólnie wraz z fizjoterapeutą podczas wizyty diagnostycznej. Kiedy rozpocząć rehabilitację po złamaniu nadgarstka? Zapraszamy do R-CITO na darmową konsultację z magistrem fizjoterapii, podczas której wytłumaczymy cały proces leczenia, któremu będzie pacjent poddany. Wizytę diagnostyczną przeprowadzamy w momencie leczenia pacjenta opatrunkiem gipsowym. Zbierzemy wywiad, wykluczymy przeciwwskazania oraz zalecimy odpowiednie zabiegi. W odpowiednim momencie włączymy również terapię indywidualną lub inne zabiegi w celu przyspieszenia całego procesu terapeutycznego. Co ważne, prosimy o telefoniczny bądź mailowy kontakt z naszą placówką w celu wybrania dogodnego terminu i godziny. Pracujemy od godziny 7:00 do 20:00, więc na pewno dopasujemy się czasowo do Państwa możliwości. Telefonicznie dostaną państwo instrukcje dojazdu do naszego gabinetu, termin spotkania oraz informację o konieczności posiadania ze sobą dokumentacji medycznej – musimy znać dotychczas wybraną przez ortopedę/chirurga ścieżkę leczenia. Uprzejmie prosimy o przybycie do naszego gabinetu ok. 10 minut wcześniej w celu wypełnienia oświadczenia o aktualnym stanie Państwa zdrowia. Zapraszamy do skorzystania z naszych usług podczas leczenia złamania nadgarstka (u dziecka, osoby dorosłej, seniora). Czekamy na kontakt! W tym artykule w przystępny sposób przekaże Ci informacje na temat: – przyczyn i objawów złamania kości łódeczkowatej – wszystkich możliwości leczenia – rokowań i niezbędnych wskazówek do poprawy Twojej sprawności Kość łódeczkowata należy do jednej z ośmiu kości nadgarstka. Do złamania kości łódeczkowatej może dojść najczęściej w przypadku upadku na wyprostowaną dłoń lub przy powtarzających się przeciążeniach. Złamanie kości łódeczkowatej należy do najczęstszych złamań w obrębie kości nadgarstka. Ze względu na specyfikę budowy tej kości, jej położenie oraz słabe ukrwienie może dojść do różnych komplikacji podczas leczenia. Trochę o anatomii i szczegółach złamania Złożony staw nadgarstkowy jest odpowiedzialny za bardzo precyzyjne ruchy dłoni i palców. Mimo niewielkiej przestrzeni w tej okolicy przebiegają bardzo ważne struktury takie jak: nerw pośrodkowy, nerw łokciowy, nerw promieniowy, naczynia krwionośne oraz liczne mięśnie odpowiedzialne za ruchy nadgarstka i wszystkich palców Fot. Budowa kostna okolicy nadgarstka Nadgarstek zbudowany jest z ośmiu niewielkich kości, które tworzą dwa rzędy. Pierwszy rząd tworzy połączenie z przedramieniem (staw promieniowo-nadgarstkowy – składający się z panewki utworzonej przez kość promieniową i krążek stawowy oraz główki utworzonej przez kość łódeczkowatą, księżycowatą i trójgraniastą). Kości drugiego rzędu oprócz połączeń z pierwszym rzędem tworzą połączenia z kośćmi śródręcza. Całość jest silnie stabilizowana przez torebkę stawową, a także bardzo złożony układ więzadłowy. Dzięki więzadłom, torebkom stawowym oraz licznym mięśniom zachowana jest stabilność stawowa nawet podczas bardzo dużych obciążeń ręki. Stawy nadgarstka umożliwiają trójwymiarowe ruchy dłoni: zgięcie grzbietowe (gdy palce skierowane są ku górze), zgięcie dłoniowe (gdy palce skierowane są w dół), odchylenie w prawo i w lewo (nazywane zgięciem dopromieniowym i dołokciowym) oraz obwodzenie, na które składają się wszystkie wymienione wyżej ruchy. Dodatkowo nadgarstek wpływa na ruchy śródręcza oraz palców. Złamanie kości łódeczkowatej może być zlokalizowane w: – proksymalnej jednej trzeciej– środkowej jednej trzeciej– dystalnej jednej trzeciej W przypadku uszkodzenia kości łódeczkowatej szczelina złamania nie zawsze jest dobrze widoczna. Jest to związane z małym rozmiarem tej kości, który w praktyce możemy porównać do wielkości paznokcia. Na proces zrostu kości zawsze ma wpływ odpowiednie lokalne krążenie. W przypadku kości łódeczkowatej ukrwienie pochodzi z gałązek kości promieniowej oraz poprzez krążenie śródkostne. Jednakże nie wszystkie rejony kości są ukrwione równomiernie, co w części przypadków grozi martwicą kości i utrudnionym zrostem, a co za tym idzie brakiem powrotu codziennej funkcji dłoni. Objawy złamania kości łódeczkowatej Głównym objawem złamania kości łódeczkowatej jest ból i tkliwość w okolicy tzw tabakierki anatomicznej (trójkątny dołek po stronie kciuka). Zaraz po złamaniu objawy będą się nasilały podczas nacisku na kciuk lub w momencie oparcia dłoni na podłożu (szczególnie rejonu kciuka). Dodatkowo objawy mogą być wywołane przez ruchy palców oraz ruchy skrętne przedramienia. Dolegliwości bólowe w większym stopniu występują od strony grzbietowej, nadgarstka, jednak jest to zależne od dokładnego miejsca złamania. Bardzo często ból przenosi się na całą dłoń a nawet przedramię. W większości przypadków w rejonie złamania pojawia się opuchlizna. W niektórych sytuacjach pacjenci odczuwają tylko niewielkie dolegliwości bólowe i nie biorą pod uwagę złamania kości, podejrzewając zwichnięcie lub uszkodzenie mięśniowe. Niestety bagatelizowanie problemu i opóźnienie wdrożenia właściwego leczenia może mieć niekorzystne skutki. W przypadku pomyłki diagnostycznej lub nieudanego leczenia czasem dochodzi do braku zrostu, martwicy kostnej lub zrostu wadliwego, co w przyszłości może wpłynąć na jakość funkcji ręki oraz wcześniejsze zmiany zwyrodnieniowe. Przyczyny złamań kości łódeczkowatej Główną przyczyną złamania kości łódeczkowatej są wszelkie urazy okolicy dłoni. Najczęściej do złamania dochodzi w momencie upadku na wyprostowaną dłoń. Bardzo często tego typu złamanie występuję u osób trenujących sport w momencie upadku (podczas próby asekuracji dłońmi). Czynnikiem, który może sprzyjać złamaniu jest osłabienie stabilności stawowej w rejonie nadgarstka oraz wszelkie choroby związanie z osłabieniem struktury kości (m. in.: osteoporoza, zmiany zwyrodnieniowe). W niektórych przypadkach osłabienie kości jest związane z efektem ubocznym przyjmowania leków. Złamania w rejonie przedramion i nadgarstka częściej dotyczą kobiet, których układ kostny jest znacznie drobniejszy od mężczyzn. Diagnostyka złamania kości łódeczkowatej Diagnostyka powinna się rozpocząć od dokładnego wywiadu. Lekarz powinien zapytać o szczegóły urazu oraz choroby dodatkowe. Kolejnym etapem jest badanie. Podczas badania kluczowa jest ocena rejonu największej bolesności, obrzęku, zakresów ruchomości oraz wpływu stawów sąsiadujących na wzrost dolegliwości. Fot. 1 Złamanie kości łódeczkowatej W celu potwierdzenia złamania kości łódeczkowatej istotna jest diagnostyka obrazowa, gdzie na początku rozpoczyna się od badania RTG. Niestety w przypadku tego badania złamanie może zostać przeoczone ze względu na brak ewidentnej szczeliny złamania. Często lekarz, by uzyskać bardziej dokładny obraz uszkodzenia decyduje się na wykonanie badania MR (Rezonans magnetyczny) lub TK (Tomografia komputerowa). W trakcie leczenia, badania są powtarzane co kilka tygodni dla oceny jakości zrostu kostnego. Diagnostyka różnicowa Kość łódeczkowata należy do ośmiu niewielkich kości nadgarstka dlatego nie jest łatwo dokonać odpowiedniej diagnozy. W przypadku złamania kości łódeczkowatej należy wykluczyć złamania innych kości nadgarstka, kości śródręcza oraz części dalszej kości promieniowej. Ponadto należy wykluczyć dolegliwości mogące być efektem: zmian zwyrodnieniowych, uszkodzeń mięśniowowo-stawowych oraz konfliktu grzbietowego nadgarstka. Wszystkie możliwości leczenia W przypadku złamania kości łódeczkowatej kluczowa jest odpowiednia diagnostyka. Na podstawie wyników badań lekarz wybiera strategię leczenia. W przypadku pęknięcia lub złamania bez przemieszczeń lekarz może się zdecydować na leczenia zachowawcze poprzez opatrunek gipsowy (zakładany nawet na kilka miesięcy). W momencie zdjęcia opatrunku lekarz decyduje o rozpoczęciu procesu rehabilitacji (warunkiem jest odpowiedni zrost kostny). W trakcie rehabilitacji fizjoterapeuta, powinien współpracować z lekarzem w celu ustalenia bezpiecznej i skutecznej strategii leczenia. Fot. Ograniczenie wyprostu po złamaniu Fot. Prawidłowy zakres wyprostu nadgarstka Fot. Ograniczenie zgięcia nadgarstka Fot. Prawidłowy zakres zgięcia nadgarstka Po usunięciu opatrunku gipsowego lub stabilizatora terapię warto rozpocząć od rozluźniania mięśniowo-powięziowego przedramienia, ramienia oraz dłoni. Dodatkowo pomocne może być rozluźnienie odległych rejonów, które mogą w sposób pośredni przyczyniać się do ograniczenia ruchomości. Rozluźnienie tkanek miękkich poprawi krążenie oraz mobilność stawową. Dodatkowo mogą zostać usunięte zrosty i zwłóknienia w obrębie mięśni i powięzi, co pomoże w poprawie zakresu ruchomości dłoni po długim unieruchomieniu. Po zdjęciu unieruchomienia u wszystkich pacjentów uwidaczniają się spore ograniczenia ruchomości. W przypadku ograniczenia ruchomości stawu nadgarstkowego, stawów dłoni oraz stawu łokciowego konieczna jest poprawa zakresów ruchomości. Do tego celu wykorzystać można zarówno ćwiczenia, rozciąganie jak i terapię manualną (poprawi elastyczność torebek stawowych oraz tkanek okołostawowych). Aby ćwiczenia były skuteczne należy je wykonywać regularnie. W wielu przypadkach dla poprawy zakresu ruchomości ćwiczenia należy wykonywać co kilka godzin. Kolejnym etapem procesu rehabilitacji powinna być stabilizacja. Ćwiczenia stabilizujące są bardzo ważnym elementem terapii bowiem dążą do trwałej zmiany nieprawidłowych obciążeń. W przypadku ćwiczeń stabilizujących kluczowe jest osiągniecie prawidłowego ustawienia osi nadgarstka (przypadającej w podporze na pięściach na okolicę drugiej i trzeciej kości śródręcza). Ćwiczenia stabilizujące powinny się rozpocząć od minimalnego obciążenia nadgarstka. W przypadku braku dolegliwości bólowych należy zwiększać trudność ćwiczeń np. poprzez dodanie niestabilnego podłoża i zwiększenie ciężaru obciążenia. Bardzo istotna będzie również praca nad wyrównaniem dysbalansu mięśniowego (rozluźnienie i rozciągnięcie mięśni przeciążonych a wzmocnienie osłabionych). Fot. Ćwiczenie stabilizacji nadgarstka Fot. Ćwiczenie wzmacniania nadgarstka Dla utrzymania efektów terapii bardzo ważna jest również profilaktyka. Należy w każdych warunkach pamiętać o właściwych nawykach. Chodzi tu głównie o unikanie przez okres kilku miesięcy pracy wymagającej długiego i mocnego ściskania przedmiotów w chorej ręce. Ryzykowny może być także niewłaściwy podpór na ręce. Lekarz powinien poinformować Cię o dodatkowych ograniczeniach wynikających z procesu Twojego leczenia. Fizykoterapia Uzupełnieniem leczenia zachowawczego oraz leczenia operacyjnego złamania kości łódeczkowatej mogą być zabiegi fizykoterapii. W przypadku leczenia operacyjnego należy pamiętać o przeciwwskazaniach (do niektórych zabiegów) związanych z metalową stabilizacją odłamów kostnych. W przypadku braku przeciwwskazań korzystna może być: laseroterapia, magnetoterapia, ultradźwięki lub hydroterapia. Zabiegi te mają działanie: rozluźniające, przeciwbólowe oraz poprawiające ukrwienie i zrost kostny. Mogą one być szczególnie istotne w przypadku opóźnienia zrostu. W warunkach domowych bardzo korzystne są wszelkie hydro masażery, do których możemy wkładać codziennie dłonie i wykonywać proste ćwiczenia. Zaopatrzenie ortopedyczne – zobacz jaki sprzęt polecam do ćwiczeń i rehabilitacji? Wejdź na niebieski link i zajrzyj do naszego Sklepu W przypadku złamania kości łódeczkowatej zaopatrzenie ortopedyczne może być przydatne zarówno po zdjęciu gipsu jak i po zabiegu operacyjnym. O zaleceniu do noszenia ortezy decyduje lekarz oraz fizjoterapeuta biorąc pod uwagę obecny stan leczenia. Z czasem kiedy funkcja i siła dłoni wróci warto jedynie korzystać z mniej sztywnej opaski lub owijek na nadgarstki jeśli planujesz intensywną pracę lub mocno obciążający trening sportowy. W przypadku sportów ekstremalnych koniecznie należy stosować ochraniacze. Leczenie operacyjne po złamaniu kości łódeczkowatej W przypadku złamania kości łódeczkowatej zabieg operacyjny jest często jedynym wyjściem. Istnieje kilka wskazań do wykonania zabiegu. Możemy do nich zaliczyć: konieczność szybkiego powrotu do zdrowia (powrót do pracy lub do treningów sportowych), przemieszczenie odłamów kostnych oraz brak zrostu w przypadku leczenia zachowawczego. Decyzje o rodzaju zabiegu podejmuje lekarz po ocenie diagnostyki obrazowej. Istnieją dwa sposoby założenia stabilizacji. Zespolenie wewnętrzne lub zewnętrzne za pomocą śrub kaniulowanych. Czas zastosowania stabilizacji jest indywidualny i zależy on stopnia zrostu kości. Przebieg rehabilitacji po zabiegu będzie zawsze indywidualny, ponieważ zależy od co najmniej kilku czynników. Decyzje o doborze ćwiczeń powinni wspólnie podejmować lekarz wraz z fizjoterapeutą. Głównymi celami będzie uzyskanie zrostu, poprawa ruchomości, siły oraz stabilności stawowej w obrębie całej kończyny górnej. Rokowania Większość złamań kości łódeczkowatej goi się dobrze. Tylko w okolu 10-20% przypadków dochodzi do powikłań. Do powikłań należą: brak zrostu, zrost w nieprawidłowym ustawieniu, martwica kości, zespół Sudecka, zmiany zwyrodnieniowe oraz zaburzenia funkcji dłoni (ograniczony zakres ruchomości i dolegliwości bólowe). To co warto zapamiętać, to fakt, że po zdjęciu opatrunku gipsowego (leczenie zachowawcze) lub po operacji zaczyna się co najmniej kilku tygodniowy proces rehabilitacji. Tylko właściwa terapia pomoże na powrót funkcji i sprawności dłoni sprzed urazu! Jeśli masz pytania i wątpliwości co robić, kiedy problem dotyczy Ciebie, umów się ze mną na Konsultację Online. Zachęcam do komentowania i zadawania pytań pod artykułem!Przemek Jureczko Fotografie1. By Mohamed Jarraya, Daichi Hayashi, Frank W. Roemer, Michel D. Crema, Luis Diaz, Jane Conlin, Monica D. Marra, Nabil Jomaah, and Ali Guermazi – (2013). "Radiographically Occult and Subtle Fractures: A Pictorial Review". Radiology Research and Practice 2013: 1–10. DOI: ISSN 2090-1941. CC-BY CC BY Jestem fizjoterapeutą i propagatorem zdrowego stylu życia. Moim celem nr 1 jest powrót pacjentów do sprawności. Pisząc i nagrywając dla Was materiały staram się wskazać właściwą drogę do zdrowia i pokazać ile zależy od Ciebie!